مدیر به معلم بیمارش پیشنهاد می ده که برواداره و برای خودت مرخصی بگیر چون هم به نفع خودته وهم ما.معلم بیمار که تحقیق کرده و دیده اگربره مرخصی رتبه بندی وافزایش حقوق شامل حالش نمی شه امتناع می کنه ولی مدیرهر روزهمان خواسته اش را مطرح می کنه وحتی کار به اداره می کشه.
چند روزبعد به مدیر زنگ می زنند وبهش می گویند:چون خانمت تومرخصی زایمان بوده وکلاس نمی رفته رتبه بندی شامل حالش نمی شه.
مدیرازشنیدن این خبررنگ می بازه و تمام هم وغمش را می گذارد که زنش هرچه زودتر ازمرخصی برگرده تا رتبه بندی شامل حالش بشه.
معلم دچاربیماری صعب العلاج شده واداره بهش یک پون داده که برو مدرسه اما کلاس نرو تا تکلیف درمانت مشخص بشه.
معلم میاد مدرسه وبا اینکه بهش گفتن کلاس نرو اما مدیرمدرسه تکلیفش می کنه که باید کلاس بری.
معلم هم کلاس میره اما اززنگ دوم به بعد حالش منقلب می شه.بیشتر معلمها می گن نباید کلاس بری وجونت واجب تره.اما مدیرنا آگاه میره اداره و با سیخ زدن به مسئولین ازاونا می خواد یا این معلم مریض را بردارند یا بفرستنش سرکلاس.
الغرض معلم هربار میره اداره بهش می گن کلاس نرو اما مدرسه که میاد مدیرخلاف این عمل می کنه.دقیقا حکایت شاه می بخشه و شاه قلی خیر!
در نهایت معلم ناچار می شود بره تقاضای ازکارافتادگی کنه و بعد اینکه کلی از مزایای کاریش را ازدست میده و فاتحه ی روحیه اش خونده میشه میاد به مدیرش می گه:حالا راضی شدی که من رو با این بیماری به خاک سیاه نشوندی درحالیکه می توانستی خیلی بهتر از این حرفا عمل کنی.ان شا ال... خدا چنین بیماریی نصیبت کنه تا متوجه رفتارهایت بشی!