خانم مدیربا بیست سال سابقه بعد یک هفته از کربلا تشریف فرما شده اند وهمه ی معلمها برای دیدنش باخبر یا بی خبر خودشان رابه خانه اش رسانده اند که خیرمقدم بگویند وهرکدام به نحوی از دسته گل گرفته تا شیرینی و بنرابراز احساسات نمایند.
دقیقا روز بعد برادر جوان مستخدمه ی آموزشگاه به درود حیات می گوید و عزایش هم در مسجدی همان حوالی مدرسه است.اما دریغ ازیک عرض تسلیت ازمعلم گرفته تا کربلایی مدیر!
همین معلمهازیر نظرهمان مدیرهر روز تقوا رابه بچه های مردم می آموزندوتفاوت گذاشتن بین مردم را گناه نابخشودنی می خوانند!
5620سلام دوست گلم...
سایت خیلی زیبایی داری...
اگه افتخار میدی به سایت منم یه سر بزن و سایت خودتو ثبت کن، خوشحال میشم از حضورت...
منتظرتم
سلام
خوبی؟
ای آقا
اینا همه اش شعار و حرفه
کی به حرفهایی که میزنه و تدریس میکنه عمل میکنه؟
شاد باشی
سلام
این مورد که یک داستان قدیمی است این مطلب شما منو به یاد این ضرب المثل انداخت که:کاسه جایی رود که باز ارد آرد قدح انشالله که این ضربالمثل رو درست نوشته باشم.
بدرود